|
შორეული ქალის ეშხი მოვა... მაგრამ როდის? სიყვარული სასახლეში მხოლოდ ერთხელ მოდის! ასეთია ნაზი ბედი, ბედი რჩეულ ფერის, სიცოცხლეში თეთრი გედი მხოლოდ ერთხელ მღერის! ზრდილი, ნაზი და მეფური, ჩემი ძველისძველი ლექსი არის უნებური სიზმრით შემმოსველი. მხოლოდ თეთრი შადრევნებით მოკისკისე ბროლი, მაცდურ თვალის გადევნებით, მტანჯავს მსუბუქ მქროლი. აჰა, ვხედავ - ლურჯა რაში მიჰქრის საშიშ-ჩქარი, და ბილიკთა ლურჯ ქვიშაში მიაქვს მძაფრი ქარი! მიჰქრის დალალგადაყრილი დოვინ-დოვენ-დოვლი: თოვლი, ფიფქი და აპრილი, ვარდისფერი თოვლი. |
|
შენ ჯვარს იწერდი იმ ღამეს, მერი!
მერი, იმ ღამეს მაგ თვალთა კვდომა, სანდომიან ცის ელვა და ფერი მწუხარე იყო, ვით შემოდგომა! აფეთქებული და მოცახცახე იწვოდა ნათელ ალთა კრებული, მაგრამ სანთლებზე უფრო ეგ სახე იყო იდუმალ გაფითრებული. იწვოდა ტაძრის გუმბათი, კალთა, ვარდთა დიოდა ნელი სურნელი. მაგრამ ლოდინით დაღალულ ქალთა სხვა არის ლოცვა განუკურნელი. მესმოდა შენი უგონო ფიცი... მერი, ძვირფასო! დღესაც არ მჯერა... ვიცი წამება, მაგრამ არ ვიცი, ეს გლოვა იყო თუ ჯვარისწერა? ლოდებთან ვიღაც მწარედ გოდებდა და ბეჭდების თვლებს ქარში კარგავდა... იყო ობლობა და შეცოდება, დღესასწაულს კი ის დღე არ ჰგავდა. ტაძრიდან გასულს ნაბიჯი ჩქარი სად მატარებდა? ხედვა მიმძიმდა! ქუჩაში მძაფრი დაჰქროდა ქარი და განუწყვეტლად წვიმდა და წვიმდა. ნაბადი ტანზე შემოვიხვიე, თავი მივანდე ფიქრს შეუწყვეტელს... ოჰ! შენი სახლი! მე სახლთან იქვე ღონემიხდილი მივაწექ კედელს. ასე მწუხარე ვიდექი დიდხანს და ჩემს ... კითხვის გაგრძელება » |
|
ჯერ არასდროს არ შობილა მთვარე ასე წყნარი!
მდუმარებით შემოსილი შეღამების ქნარი ქროლვით იწვევს ცისფერ ლანდებს და ხეებში აქსოვს... ასე ჩუმი, ასე ნაზი ჯერ ცა მე არ მახსოვს! მთვარე თითქოს ზამბახია შუქთა მკრთალი მძივით, და, მის შუქში გახვეული მსუბუქ სიზმარივით, მოჩანს მტკვარი და მეტეხი თეთრად მოელვარე... ოჰ! არასდროს არ შობილა ასე ნაზი მთვარე! აქ ჩემს ახლო აკაკის ლანდს სძინავს მეფურ ძილით, აქ მწუხარე სასაფლაოს, ვარდით და გვირილით, ეფინება ვარსკვლავების კრთომა მხიარული, ბარათაშვილს აქ უყვარდა ობლად სიარული... და მეც მოვკვდე სიმღერებში ტბის სევდიან გედად, ოღონდ ვთქვა, თუ ღამემ სულში როგორ ჩაიხედა, თუ სიზმარმა ვით შეისხა ციდან ცამდე ფრთები, და გაშალა ოცნებათა ლურჯი იალქნები; თუ სიკვდილის სიახლოვე როგორ ასხვაფერებს მომაკვდავი გედის ჰანგთა ვარდებს და ჩანჩქერებს, თუ როგორ ვგრძნობ, რომ სულისთვის, ამ ზღვამ რომ აღზარდა, სიკვდილის გზა არ-რა არის, ვარდისფერ გზის გარდა; რომ ამ გზაზე ზღაპარია მგოსანთ სი ... კითხვის გაგრძელება » |
|
მესაფლავე, შენ ამბობ, რომ ქვეყანაზე ვინც კი კვდება,
იმ წუთშივე მისი ჩრდილი ყველა ჩვენგანს ავიწყდება? ეჰ, არ მჯერა მე ეგ რაღაც... მომაბეზრე კიდეც თავი, და შეწყვიტე, თუ ღმერთი გწამს, ეგ დაცინვა გულსაკლავი. ვარდის თვეა, მაისია, ნორჩ ბალახებს სიო არხევს, ხეებს ყვავილთ თეთრი გუნდი, როგორც თოვლი, ისე აწევს, მზე ნარნარი სხივებს აფრქვევს და სითბოში მთა-ბარს ახვევს, ყვავილებით მოქარგულა არემარე მომხიბლავი. ვერა ხედავ, იმ საფლავზე, როგორ სტირის ობლად ქვრივი? რარიგ შვენის ახალგაზრდა ქალს ეგ სევდა ღვთაებრივი! განა გუშინ არ იყო, რომ ამ მოკლულმა დარდით ქალმა ცრემლი ღვარა, როცა სატრფო ცივ სამარეს მიესალმა? დღესაც იგი იმ სამარეს გულმოკლული დაჰქვითინებს, დღით არ იცის მოსვენება და ღამითაც არ იძინებს. მოვა ხოლმე და დაჯდება ცივ სამარის გაშლილ ქვაზე, დარდით არის გაჟღენთილი მისი უღვთო სილამაზე; თმას გაიშლის, დაემხობა და ცრემლები სცვივა, სცვივა... სულს მიშფოთებს ეგ ქვითინი, გული მტკივა, გული მტკივა! მაგრამ რა ვქნა? ... კითხვის გაგრძელება » |
|
გაფერმკრთალდა სავსე მთვარე და გაყვითლდა შუქთა ცხრილი, ცის გუმბათი მოვერცხლილი მე ზღვის სიღრმეს შევადარე. ვარსკვლავთ გუნდი მოელვარე თრთის, ნელდება ვით ღიმილი, ფერ-მიხდილი, მოწყენილი, ნაზი, ფრთხილი, მგლოვიარე... ნისლში მყოფი არე-მარე ნანგრევების არის ჩრდილი, არის სივრცე და დუმილი, მარტოობა არის მწარე, ყოველი ხე და სამარე. ხევ-ხუვებში მოფენილი, არის უღვთოდ მოწყენილი. ამოვდივარ! ღამის ნაკვთებს მალე გაჰკვეთს ჩემი ფრთები. ბუნებაო, შენ ნუ კრთები, კაეშანი ნუ აგანთებს, მთის მწვერვალო, მაგ შენს კალთებს ნუ ელტვიან იმედები, მთავ, დაბლა ნუ იხედები, ნისლი უღელს ნუ დაგადებს. ამოვდივარ! გულის ნადებს ნუ წაგართმევს ღამის ხმები, როს მომავლის მზის სხივები კანდელივით დაგქათქათებს... მალე, მალე, ველებს და მთებს ტიტანივით მოვევლები, ვნების რკალად მოვედები მუდმივ თოვლით შემოსილ მთებს... |
|
მე ხომ სხვა ვარ, დღე ცისმარე მახვილს ვფერავდი, შენ კი გქონდა დღეთ სიზმარი ფერად-ფერადი. მიყვარს ამ ხმის გაგონება, რადგან ვერრათი - ვერ წავშალე მოგონება ფერად-ფერადი. შემიყვარდა ეგ ხმა ტკბილი ბედისწერამდი, სად არ დამდევს მისი ჩრდილი ფერად-ფერადი. იყოს ისე, როგორც დარჩა, ამიერამდი, ჩემთვის-ძონძი, შენთვის-ფარჩა ფერად-ფერადი. |
|
რომ გაქრა სხივის ალერსი ძვირი, - შფოთავს და ჩივის გვადალკვივირი: “რად მინდა ვაზის ნაზი ოცნება, ან სილამაზის გაჯადოსნება, ანდა ჩრდილები მძიმე მტევნების, ან ყვავილები ძველ ხეივნების, ზვირთების სუნი, მეთევზის მღერა, ფუტკრის ზუზუნი, ნიავის ბგერა, ლაჟვარდი ელვით მშუქარე ტბები, ზურმუხტის ველით? - ვერა, ვერ ვტკბები! მე მფარავს ისლის შავბნელი სვეტი. ჩემს ზვირთებს სისხლის დაეცა წვეთი. მას შემდეგ მეტი არ მეფერების, თუნდ ერთი წვეთი ბედნიერების!” ხშირი ზეფირი ტირის, ვით სირი, ჩივის და ოხრავს გვადალკვივირი. |
|
გეძებდი ყველგან... მახრჩობდა სიცხე და მწვავდა ჯვარის მხურვალე რკინა. მე ყველაფერი გადავივიწყე, არ არის ზეცა... არ არის ბინა. არის ჩვენ შორის მთელი კედელი და ბრძოლა მძაფრი, ცეცხლის მდებელი. ჩემში აღმოჩნდა ბედის მკვნეტელი, ჩემში აღმოჩნდა ამფეთქებელი. ო, მე იმედი დავკარგე ზეცის: არც მინდა შენი ყალბი ტახტები; მსხვერპლი ქვეყნიურ ძალის ასკეცის - მტვერი იყავი, მტვერი გახდები. არის სიჩუმე, ბნელი ცხედარი, მის ტანზე შავი ცეცხლის გაჩენა, აპოკალიპსის მძაფრი მხედარი ვინც ქაოსებში შემოაჭენა. |
|
გადმოფრენას ეს ყორანი მადათოვზე აპირებს, გაანათებს რესტორანი ტივებიან ნაპირებს. ასე მიდის ეს ზამთარი სიზმარივით მდევარი, ასე რეკავს საზანდარი - უქმი, შემაქცევარი, რომ ისმოდეს საიათნოვას დაჟანგული ჰანგები, მიეთოვოს, მოეთოვოს კედლებს ფარშავანგები. სული სტირის და როს ნანას, კოჭლო საჰაკ, ჰპირდები, დაანებე ფიროსმანას სევდიანი ტვირთები, რომ წავიდეს ეს ზამთარი სიზმარივით მდევარი, რომ რეკავდეს საზანდარი უქმი, შემაქცევარი. ოცნებაო, ჩემო ძველო, ვართ ღამეთა მთეველი, კიდევ ბევრი სადღეგრძელო დაგვრჩა დაულეველი. |
|
გაგონდება თუ არა კარალეთის დღეები, მთების ლურჯი კამარა - უცხო სამოთხეები? კიდევ შეგრჩა თუ არა მხიარული თვალები? თუ დრომ გადაუარა და ჩაუქრო ალები? მივდიოდით მხარდამხარ და დრო გვეუარესა, აწ არ ვიცი სადა ხარ და რომელსა მხარესა. |
| შესვლის ფორმა |
|
| ძებნა |
| კალენდარი | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ჩვენი გამოკითხვა |
| საიტის მეგობრები |
| სტატისტიკა |
სულ ონლაინში: 1 სტუმარი: 1 მომხმარებელი: 0 |